شهید خسرو شقاقی آزادShahid Khosro Shaghaghi Azad

خاطرات شهید

در مقايسه با ديگر فرزندانم، او بسيار پرجنب و جوش بود به اين معنا كه هميشه در حال تلاش و فعاليت بود. از همان دوران كودكي علاقه زيادي به شركت در مراسم سوگواري امام حسين (ع) داشت. وقتي در مراسم خاكسپاري شهيدان شركت مي‌كرد افسوس مي‌خورد كه چرا من در كنار آنها نبودم تا با هم شهيد بشويم. او، عاشق جبهه و شهادت بود. مهربان و دلسوز بود و ايمان قوي، عزمي راسخ و جديتي وصف ناشدني در اعمال خود داشت و صحبت خود را از هيچ‌كس دريغ نمي‌كرد. رابطه‌اش با تمام افراد خانواده به قدري صميمي و گرم بود طوري كه هركسي مشكلي داشت به او مراجعه مي‌كرد.

هميشه خانواده را به حجاب و نمازاول وقت سفارش مي‌كرد. هر وقت به مرخصي مي‌آمد ابتدا به خانه خواهر و  برادر بزرگترش مي‌رفت و از حال آنها جويا مي‌شد. انگار مي‌دانست مي‌خواهد شهيد بشود چون هميشه سفارش مي‌كرد اگر شهيد شدم مراقب مادر و پدر باشيد و نگذاريد آنها زياد گريه كنند و غصه بخورند.

اصرار به دستگيري از افراد فقير و تهيدست داشت به اين دليل كه هيچ‌گاه سرشكستگي مرد يا زني را در مقابل فرزندان خود نمي‌توانست ببيند.

بعداز شهادت پسرم، هر هفته پنجشنبه‌ها بر سر مزار شهدا مي‌رفتيم يك هفته پسر بزرگم به من گفت كه من امروز نمي‌توانم به مزار بروم شما برو، اما براي من هم كار مهمي پيش آمد و آن روز نتوانستم به سر مزار بروم. وقتي به خانه برگشتم مادرش همين كه شنيد من هم بر سر مزار نرفته‌ام خيلي ناراحت شد و بلافاصله خودش راه آماده كرد و با دامادمان كه موتور سيكلت دارد به بهشت زهرا رفتند متأسفانه موقع برگشت به خانه همسرم از ترك موتور به زمين پرتاب شد و ضربه مغزي شد.

حدود يك هفته در بيمارستان فيروزگر در حال كما به سر مي برد تا اينكه يك شب خسرو پسرم به خواب من آمد و گفت: ناراحت نباش مادرم را نزد پزشكي كه من مي‌شناسم ببر. مطمئن باش كه مادرم به هوش خواهد آمد. دكتري كه مي‌شناسم در مرقد حضرت امام ره است و من در همان خواب ديدم كه صبح براي نماز به مسجد رفتم و امام را ديدم كه در قبر ايستاده و قرآن مي‌خواند. من با حالت تعجب در جاي خود ايستادم و به ناگهان گريستم. امام با دستان مبارك خود به من اشاره كرد كه به نزدش بروم و من جلوتر رفتم و كنار ايشان ايستادم. او دست در عباي خود كرد و سكه‌اي بيرون آورد و به من گفت: گره مشكل تو با اين سكه باز شده همان لحظه با صداي زنگ تلفن از خواب پريدم گوشي را كه برداشتم صداي دخترم را شنيدم كه با خوشحالي گفت مادر به هوش آمده است بعداز شنيدن اين خبر به زيارت امام ره رفتم و از آنجا برسر مزار پسرم رفتم و براي او و همه شهدا فاتحه خواندم. از آنجا به بيمارستان رفتم و ديدم كه همسرم به هوش آمده است. زنده ماندن همسرم يك معجزه بود كه فقط و فقط به خواست الهي انجام شد.

گام‌هاي نوراني تو ميسر بودن را به ما نشان داد و ما….

                        به مدد اعتقاد و ايماني كه تو در باورهايت بيشتر به آن تكيه داشتي

                                    آموختيم كه پرنده رفتني است