شهید سید فاضل اخلاقیShahid Seyed Fazel Akhlaqi

شهید سیدفاضل اخلاقی در سال 1334 در بابلسر و در عصر روز جمعه به دنیا داشتند که دور نوزاد آمدند. مادر گرامی ایشان پس از ولادت نوزاد، آن را در کنار خود نهاده و در این حال به حالت خواب فرو رفته بود. در این اثناء مادر متوجه میشود که 40 تن از ملائک با شکل خاصی دور نوزاد را گرفته و هر یک طبقی بهشتی بر سر میگشته و کف زنان به مادر خطاب کردند که تولد پسر مبارک باد. مادر در آن لحظه تصور میکند که به خاطر رنج ناشی از به دنیا آمدن نوزاد، دچار واهمه گردیده و آنها را جن خطاب میکند که گویا قصد بردن نوزاد را دارند. در این زمان مادر اقدام به فریاد زدن میکند تا به کمک او بیایند. یکی از همسایه های فریاد استمدادخواهی مـادر را میشنود و سراسیمه با منزل شهید وارد میشود و به مادر میگوید که علت فریاد زدن شما چیست؟ و مادر جریان را توضیح می دهد. در هنگام ورود همسایه به خانه تمام ملائک خانه را ترک میکنند و ناپدید میشوند. زن همسایه پس از شنیدن ماجرا خطاب به مادر میگوید که شما نمیبایستی فریاد می زدید چراکه آنها در طبقهای خود برای فرزند شما هدایایی از بهشت آورده بودند و گویی شما با این کار نعمتی را از دست داده اید. شهید سیدفاضل اخلاقی در طـول زنـدگی خـویش فـردی خوشرو و خوشرفتار بودند و علاقه شدیدی به نماز و ذکر و طاعت داشتند. با خانواده و اطرافیان به نیکی برخورد میکردند و هرگز کاری نمیکردند که موجب آزردگی کسی شـود. همیشه با صبر و متانت با مشکلات مواجه شده و نسبت به رفع آنها تلاش می نمود. افراد جامعه به خصوص جوانان را دعوت میکرد تا از روحانیت اسلامی دفاع نمایند و همیشه پیرو آنها باشند و نسبت به امام علاقه وافری نشان می دادند و در نمازهای خود بسیار برای امام دعا میکردند. شهید اخلاقی سرانجام در بهمن ماه سال 1359 در یکی از عملیاتهای چریکی در منطقه هویزه در کنار سایر همرزمان شهید دکتر چمران به فیض عظیم شهادت نائل می گردد.

یک درس ؛ یک تکلیف

با دقت در وصایای این شهید عزیز می توان به این نکته پی برد که تعلیم و تربیت فرزند از سوی خانواده در ابعاد گوناگون آن دارای اهمیت ویژه ای است. سرباز تربیت یافته در دامان مکتب قرآن، آنگاه که قدم در میدان مبارزه میگذارد، به خاطر اهداف شخصی و هواهای نفسانی نمی جنگد و دشمن را با هدف دستیابی بـه مـال و ثروت او نمیکشد و هدفش خودنمایی و کسب شهرت نیست و به طور کلی برای دنیا جهاد نمیکند و خود را بزرگوارتر از آن می داند که برای رسیدن به مادیات با دشـمن خدا روبرو شود. او با این تعلیم و تربیت است که وجود الهی خویش را بر وجود طبیعی مقدم می داند. او آموخته است که باید برای خدا مبارزه کند زیرا مقدس بودن جهاد زمانی است که فی سبیل الله باشد: در راه خدا، با آنان که به جنگ و دشمنی شما برمی خیزند، جهاد کنید. اثر آن تربیت روحانی و قرآنی است که سرباز در میدان جنگ هراس نداشته و با نفس و قلبی مطمئن که نتیجه یاد خداست می جنگد. آن گاه که در پرتو تعلیم و تربیت اسلامی، روح ایمان در نفس شخص دمیده شود و تزکیه گردد و صفت سکینه و آرامش در او پیدا میشود. بلکه ایمان چیزی جدای از سکینه نیست: او خدابی است که سکینه و وقار را در قلوب مؤمنین جای داد و بجاست که قطره خـون شهید، محبوب ترین قطره در نزد خداوند منان باشد، که امام زین العابدین « » به نقل از رسول گرامی اسلام ﷺ) می فرماید: در نزد خداوند، قطره ای محبوب تر از قطره خونی که در راه خدا ریخته شود نیست و نیز آنجا که امیرالمؤمنین حضرت امام علی ( ﷺ) می فرماید: همانا بهترین مرگ، کشته شدن در راه خداست و قسم به آن خدایی که جانم در دست اوست، هزار ضربه شمشیر در راه خدا، بر من آسانتر از مردن در بستر است.