شهید علی رسولیShahid Ali Rasooli

نامه شهید

نامه  دست نوشته شهید علی رسولی از جبهه های جنگ برای خواهرش

تنها ره سعادت ایمان جهاد شهادت.

بسم رب الشهدا و صدیقین

بنام ایزد یکتا و یگانه معبود عابدان و مشوق عاشقان و با عرض ادب به پیشگاه حضرت بقیه الله العظم و نایب بر حقش امام امت و امت شهید پرور. و با سلام به خدمت خواهر گرامیم. امیدوارم سلام گرم و آتشین مرا که از اعماق قلبم می گذرد و از کردستان مظلوم بدست شما میرسد، به گرمی پذیرا باشی.

باری خواهرجان، نامه پر محبت شما امروز ۱۹ آبان ۱۳۶۵ بدست بنده رسید و از خواندن آن خیلی خوشحال شدم و نوشته بودی که در همین نامه است که برایم چیزی می فرستی ولی چیزی نبود. این نامه که همراه نامه برادر عزیزم محمد بود نامه دیگری بدستم نرسیده است. به هر حال خیلی ممنون از دست شما که برایم نامه نوشته ای. خواهر جان حالت چطور است؟ حال آقا مجتبی و معصومه خانم چگونه است؟ از راه دور، صورت شما و خانواده ات را می بوسم. علی آقا به مرخصی آمده یا نه؟ مدت ماموریتش چقدر است؟ خواهر جان انشالله تا ۱۵ روز دیگر به مرخصی می آیم. به مادرم بگو زیاد نگران بنده نباشد. هیچ ناراحتی ندارم و اینجا از همه لحاظ خوب است و تنها ناراحتی بنده دوری شماست و آنهم بزودی بر طرف میشود و دوباره پیش تو ای خواهر محبوبم و ای گل یاس دوست داشتنی ام می آیم و اگر خدا بخواهد که زنده می مانم و دوباره پیش شما عزیزانم زندگی شاد و خرمی خواهیم داشت.

گفته بودی از اینجا برایت بنویسم. دیروز اولین برف پاییزی را که با شدت و زیبایی تمام می بارید شروع شد و زیبایی اینجا را صد چندان کرد زیرا اینجا جایی است سرسبز دارای روستاهای جالب و دیدنی و کوههای بلند. روستای پاکیاهما اهالی مهربان و با محبتی دارد. روستا تازه دارای مدرسه ای شده که توسط جهاد سازندگی ساخته شده و بچه ها با علاقه فراوان مدرسه می آمدند و مربی آنها دو نفر زن هستند از شهر برای درس دادن آنها می آیند و چشمه ای زیبا در وسط روستا وجود دارد که آب گوارا و نوشیدنی خوبی دارد. دیگر وقت گرانمایه شما را نمیگیرم و تو عزیزم را تا فرصت دیگر به پروردگار بزرگ می سپارم.

خدا حافظ و نگهدارتان باشد.

۲۴ آبان ۱۳۶۵ بدستم رسید.

پس از سلام خدمت خواهر گرامی و عزیزم و علی آقا، آقا مجتبی و معصومه خانم، امیدوارم که حالتان خوب باشد. اگر از احوالات این حقیر خواسته باشید بحمدلله صحیح و سلامت بوده و به دعاگویی شما عزیزان مشغول می باشم.

باری پروین جان، ما را به سر دشت آوردند و الان در ارتفاعات مشرف بر عراق در خاک جمهوری اسلامی هستیم، در استان سلیمانیه، برایتان فیلم ۱۳۵ فرستادم اگر به دستتان رسید ظاهرش کنید. گفته بودی کی به مرخصی می آیم؟ باید بگویم معلوم نیست. از اینکه برایت دیر نامه مینویسم عذر می خواهم چون اینجا پاکت نامه پیدا نمیشود و نامه ها را هم دیر به شهر میبرند. دومین نامه شما دیروز بدستم رسید و از خواندن آن خیلی خیلی خوشحال شدم. سلام گرم مرا به همسایه ها و آشنایان برسان و دیگر مزاحم اوقات خوش شما عزیزانم نمیشوم و شما را به خدای بزرگ می سپارم.

ساعت ۴ بعد از ظهر؛ ارتفاعات دوپازا

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.

۱۵ آبان ۱۳۶۶